شبی به ماه زحسرت نگاه می کردم // هزارشکوه زعمرتباه می کـــــــــــــــــردم 

                  شناسنامه ی خودراگشودم آهسته //چهارصفحه ی آن رانگاه می کــــــــــــــردم 

                  نخست صفحه ، گواه ولادت من بود // حساب عمربه سال وبه ماه می کــــــردم 

                  به صفحه ی دگرش ازدواج من پیدا // که بزم عشق وطرب روبه راه می کــــــردم 

                  به صفحه ی سومین ، ثبت نام فرزندان // که دل سپید زخط سیاه می کــــــــردم 

                  زبهر مـــــردن من بودچارمین صفحه // اگرچه زندگی پرگناه می کـــــــــــــــــــردم 

                  کشیدم آهی وگفتم :دو روزعمر گذشت // دوروز نیست ،عجب اشتباه می کردم 

                  چهارلحظه بــُــوَد زندگانی انسان // شناسنامه ی خود راگـــــواه می کـــــــــــردم 

                                                   تولد است و وصال و توارث ومردن 

                                              چهار لحظه ی کوتاه همچو گفته ی من 

                                                        (همایون کرمانشاهی)